Ervaringen en bedenksels uit de praktijk.
Ik hoor meer en meer mensen die zich afwenden van het wereldnieuws. Ik denk dat dat zinvol is, puur vanuit standpunt van 'psychische hygiëne'. Maar zijn er ook andere methodes om 'psychisch hygiënisch' om te gaan met wat er in de wereld speelt en aandacht krijgt, zonder er zich van af te moeten wenden?
Ik hoorde vandaag dat 'iedereen' al heel snel beelden van de aanslag gisteren in Brussel te zien kreeg. 
Ik besefte plots dat ik zelf al heel lang bewust nooit naar nieuws KIJK. Ik lees artikels, ik zoek zelf nieuws op en ik luister naar de radio. Eigenlijk doe ik dat al héél lang. Ik ben één van de weinige westerlingen die bijvoorbeeld nooit meer dan één enkel beeld van de vliegtuig-aanslagen op de WTC-torens op zijn netvlies heeft gehad.
Het valt mij altijd op hoeveel meer ik beleef en waarneem op een kleinere weg dan op de autostrade; op een fiets dan in een auto; op een elektrische fiets op 'eco-stand' en niet op 'sportief' of niét op de fiets, maar lopend of wandelend. Hoe dichter bij onze 'natuurlijke' snelheid, hoe meer verbonden we kunnen zijn met de wereld.
Initiatie & fake-news.
Eén van mijn eerste initiatie-rituelen geschiedde op 6-jarige leeftijd. Mijn vader zond mij op 1 april naar de winkel om een 'vierkante cirkel' en een 'kilo sikkelzaad'". Gelukkig zat bij de bestelling ook 'een kilo suiker' zodat ik niet helemaal met lege handen hoefde thuis te komen. Sindsdien kan 1 april voor mij niet voorbij gaan zonder een of andere kleine grap. Dit jaar zond ik zelf een economisch nieuwsbericht de wereld in, 'fake', maar niet zonder betekenis. Oordeel zelf.
Maandag 8 augustus kwamen we met 11 mensen samen in een kring rond 'water'.
We voelden, deelden, eerden, dronken en vierden het water. We deelden verhalen, treurden, dachten, spraken, verstilden om-; over-; en op het laatst ook in het water.
Onze samenkomst was aanvankelijk bedoeld voor een 'zweethutceremonie'. Maar door de extreme droogte moesten we dat plan herzien. Niet alleen het brandgevaar dwong ons hiertoe, maar ook de zorgwekkende weersvoorspellingen. We wilden iets doen met de ervaring dat, met het langdurig uitblijven van regen, één van de voorspelde extremen van de klimaatverandering zich ernstig begint te doen voelen. 
dat het droog was hebben we geweten: 93 op 100 dagen kenden geen noemenswaardige regenval
In Touché spreekt Friedl Lesage met Ines van den Kieboom, 92 jaar, schilderes en tante van zanger-muzikant Arno Hintjes.
Hoe fijn is het om ouderen te aanhoren, zij hebben zòveel te vertellen, als je hen maar wat tijd geeft door echt te luisteren.
Op een bepaald moment vertelt Ines dat Arno veel belang hechtte aan familiebijeenkomsten. Die waren de laatste jaren wat verwaterd, en tijdens zijn terminale ziekte had Arno nog mee aangestuurd op zo'n bijeenkomst.
Ze vertelt: 'Hij zag er niet uit' (..)
'Na een tijd kwam Arno bij mij zitten en ik zeg hem:
"Arnootje, 't is zwaar hé.'" '
Die uitspraak voelde als een verademing.
Het was een verademing de grote artistieke, hoog-vereerde 'mulle' Arno zo liefdevol zijn plaats in de generaties te zien krijgen.
Het was alsof een spanning zich oploste.
(Foto bij artikel over in Ines - mei 22 in Knacl )
Ik spreek met iemand uit Molenbeek. Ik vertelde haar hoe onrechtvaardig ik de verdeling van de 'belasting' had gevonden door 'Corona-maatregelen', enerzijds voor mensen met een eigen huis en tuin op de Vlaamse buiten, anderzijds voor mensen met een kleine woning of appartement in de streng gecontroleerde, dichtbevolkte steden.
Het overkomt mij nogal vaak dat mijn gedachten gaan naar iets wat korte tijd nadien onverwacht zichtbaar wordt. Ook op de langere termijn heb ik dat soms, meestal in een zich herhalende gedachte. Ik wil het geen 'voorspelling' noemen, maar ik ben wel benieuwd waarom ik dikwijls iets bedenk wat zonder enige aanleiding nadien verschijnt. 
- U bevindt zich hier:
-
Start
- Beschouwing