Ervaringen en bedenksels uit de praktijk.

Het overkomt mij nogal vaak dat mijn gedachten gaan naar iets wat korte tijd nadien onverwacht zichtbaar wordt. Ook op de langere termijn heb ik dat soms, meestal in een zich herhalende gedachte.  Ik wil het geen 'voorspelling' noemen, maar ik ben wel benieuwd waarom ik dikwijls iets bedenk wat zonder enige aanleiding nadien verschijnt.  

Die ochtend bij het opstaan had ik het weer. Ik vroeg mij wel af of ik misschien niet selectief enkel de 'bevestigde' voor-waarnemingen noteer.  "Als ik nu eens één persoon zou vragen om mijn gedachten te noteren, om dan later vast te stellen hoeveel er bevestigd werden; en hoeveel niet."  Ik liet het idee los en begon aan mijn ochtendgroet in de natuur.

Bij het ontbijt luisterde ik online naar het radio-ochtendprogramma. Wat ik zelden doe: bij een song die voor de duizendste keer gedraaid werd, zapte ik naar radio2. Net vòòr mijn zap terug, kreeg ik even de foto te zien bij het volgende liedje: 

Maandag 8 augustus kwamen we met 11 mensen samen in een kring rond 'water'.
We voelden, deelden, eerden, dronken en vierden het water. We deelden verhalen, treurden, dachten, spraken, verstilden om-; over-; en op het laatst ook in het water. 

Onze samenkomst was aanvankelijk bedoeld voor een 'zweethutceremonie'. Maar door de extreme droogte moesten we dat plan herzien.  Niet alleen het brandgevaar dwong ons hiertoe, maar ook de zorgwekkende weersvoorspellingen. We wilden iets doen met de ervaring dat, met het langdurig uitblijven van regen, één van de voorspelde extremen van de klimaatverandering zich ernstig begint te doen voelen. 

dat het droog was hebben we geweten: 93 op 100 dagen kenden geen noemenswaardige regenval

Het valt mij altijd op hoeveel meer ik beleef en waarneem op een kleinere weg dan op de autostrade; op een fiets dan in een auto; op een elektrische fiets op 'eco-stand' en niet op 'sportief' of niét op de fiets, maar lopend of wandelend. Hoe dichter bij onze 'natuurlijke' snelheid, hoe meer verbonden we kunnen zijn met de wereld.

Ik spreek met iemand uit Molenbeek. Ik vertelde haar hoe onrechtvaardig ik de verdeling van de 'belasting' had gevonden door 'Corona-maatregelen', enerzijds voor mensen met een eigen huis en tuin op de Vlaamse buiten, anderzijds voor mensen met een kleine woning of appartement in de streng gecontroleerde, dichtbevolkte steden.


betonstop: samenwerking stad platteland