Initiatie  & fake-news.

Eén van mijn eerste initiatie-rituelen geschiedde op 6-jarige leeftijd. Mijn vader zond mij op 1 april naar de winkel om een 'vierkante cirkel' en  een 'kilo sikkelzaad'".  Gelukkig zat bij de bestelling ook 'een kilo suiker' zodat ik niet helemaal met lege handen hoefde thuis te komen. Sindsdien kan 1 april voor mij niet voorbij gaan zonder een of andere kleine grap. Dit jaar zond ik zelf een economisch nieuwsbericht de wereld in, 'fake', maar niet zonder betekenis. Oordeel zelf.

De namen der betrokken firma's waren, op één letter na, op de werkelijkheid gebaseerd. Het verhaal zelf was een verzinsel.. Of toch ook niet.. ? 


De 'joint-venture' was dus 'fake' ! Maar in werkelijkheid is er wel duidelijk een link tussen de symptomen die door de ene partij gecreëerd worden en door de andere behandeld worden, en de betrokkenen daarbij. Het was dus meer dan een 'aprilgrap'. Sommigen hadden die direct door. Anderen reageerden met verontwaardiging: op het fake nieuws, of de werkelijkheid eronder ?
Hier volgt mijn eigen verhaal:

Doof worden doet wél zeer.

Mijn vaders vader stierf toen ik 13 was. Maar had ik mijn grootvader ooit gekend?
Hij was nagenoeg doof, vanwege zijn arbeid als smid bij de Belgische Spoorwegen.
Is het daarom dat ik van jongs af aan altijd mijn oren beschermd heb? En dat je me nog steeds, op de dansvloer, bijeen concert of film met oorstopjes kan tegenkomen, soms met de meest eigenaardige vorm ? (Ik werd een ervaren oorstopjes-draaier uit servetten of stukje papier, dikwijls bij ontstentenis van andere voorzieningen.)

Mijn moeder heb ik wel goed gekend. Ik heb ook veel van haar opgevangen wat anderen niet konden horen. Maar dat is een ander verhaal. Ik heb wel vastgesteld dat het vooral de afname van haar gehoor was dat op hoge leeftijd voor haar de poort opende naar vereenzaming, ondanks de goede zorgen waarmee ze constant omringd was.

Iemand die een leven lang bij 'doofstomme' kinderen leefde en werkte vertelde mij ook ooit:
"Het is zoveel eenzamer doof te zijn dan blind."

Decibel-verslaving.

De geluidsoverlast van vandaag, is een immense sociale kost voor morgen. Op de werkvloer is er al veel veranderd, sinds mijn grootvader in de galmende catacomben onder de sissende treinen in het Antwerpse Centraal Station dag in de dag de smidshamer moest hanteren. Sindsdien is het 'openbare geluid' van verkeer en machines wel erg toegenomen. Het onbegrip van zoveel automobilisten bij het idee om snelheden ook te beperken omwille van de geluidsoverlast, is schrijnend. Maar mijn hart bloedt vooral als ik zie hoe meedogenloos de muziek-industrie van klein tot groot, bij hele generaties de decibels heeft gepromoot. En hoe zorgeloos zoveel jongeren, en intussen reeds flink 'verdoofde' ouderen verslaafd zijn aan decibels. Hoe we met zijn allen in een vicieuze cirkel van steeds meer lawaai terecht dreigen te komen.

Het is niet wat het is, het is wat je ermee doet..

Het verhaal van de joint-venture tussen de amusements-industrie en de producenten van gehoorapparaten was dus een 1-april-grap, naar aloude traditie. Maar het was ook een zucht van verdriet. Verdriet om zoveel eenzaamheid van toekomstige ouderen; om onze collectief onbetaalbare rekeningen voor al die groeiende gehoorproblemen, om het onomkeerbare 'getuut' in het hoofd van enkele vrienden.

Ik bén ook verdrietig, om al die middelen die ter beschikking staan aan ondernemingen om behoeften te creëren die nieuwe problemen genereren, om vervolgens weer omzet te genereren met de promotie van technologische symptoom-bestrijding. Ondertussen blijken preventie en duurzame behoefte-bevrediging in dit economisch systeem veel moeilijker te financieren zijn.

Ik wil hiermee geen afbreuk doen aan de technologische ontwikkelingen, de oplossingen die zij bieden voor sommige reële problemen en de bepaalde vorm van levenskwaliteit die dit systeem kan genereren. Sound-systems, sub-woofers, draadloze HiFi-oortjes, vernuftige hoorapparaten en toekomstige implantaten: het zijn fantastische uitvindingen, die ook nog eens voor een relatief groot aantal mensen gewoon op de markt te krijgen zijn.

Ook geldt waar wat Bart Peeters zo fijntjes zingt: "Het is niet wat het is, het is wat je ermee doet !"

'Lean' ?

Spijtig genoeg lijkt het economisch groeisysteem meer te neigen naar de inzet van ons menselijk vernuft en onze economische middelen voor financieel rendabele korte-termijn-bevrediging en overconsumptie,  veeleer dan weloverwogen bij te dragen aan globale, duurzaam bevredigende oplossingen.
Een reële behoefte oplossen door nieuwe behoeften en problemen te creëren is niet erg efficiënt. Het veroorzaakt veel nodeloos verlies en lijden. Het is precies dat wij mij bedroeft. Maar misschien was dit een noodzakelijke stap in de evolutie en is het dat ook nog even in de huidige transities. Maar het is in elk geval de tijd voor een wijzere, meer systemische aanpak, of om het in management-termen te zeggen: voor een meer 'Leane' benadering: "Het realiseren van maximale waarde voor de wereld, op korte én lange termijn, met zo min mogelijk verspilling."

Niet alleen.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de cijfers over groeiende gehoorstoornissen en het statistisch aandeel van lawaai daarin niet ken.  Maar elke weldenkende mens die niet verdoofd is door eigenbelang of vooringenomenheid, moet het verband toch kunnen zien. En toch voelt het -als systemisch werker- soms zo eenzaam dat er zo weinig systemisch gekeken wordt. 

Leuk om dan bij de reacties het volgende te vinden:      

Een waarneming bestaat nooit op zichzelf. Er is altijd elders wel iemand die synchroon hetzelfde bedenkt.  En in dit geval was hij ook zelfs nog bereid om in zijn eigen grap te vallen. Merci Lieven.  

Hygiëne

Tot slot ook nog 'hoed af' voor degenen die op het bericht reageerden met hun eigen eenvoudige research! Zij bewijzen dat het toepassen van de noodzakelijke sociale-media-hygiëne om bronnen te checken, zijn werk doet, om de waarheid van verzinsels en manipulatie te onderscheiden.
Ook die reflex wou ik met mijn door 1-april ethisch ingedekte 'grap' ook wel een beetje kietelen..

Intussen heeft de artificiële intelligentie van het wereldwijde publiciteits-web wel ontdekt dat ik geïnteresseerd ben in hoor-apparaten en krijg ik die te pas en te onpas aangeboden..